Rozbieżne wyroki nie są podstawą rozstrzygania na korzyść podatnika
Jeżeli orzecznictwo sądowe, nawet mimo początkowych różnic, wypracowało zasadniczo akceptowany kierunek wykładni przepisu podatkowego, to nie ma podstaw do stosowania klauzuli in dubio pro tributario.
Kanwą sprawy był wniosek o interpretację ustawy o CIT. Spółka chciała się upewnić, czy zapłata odsetek od pożyczek udzielonych przez byłego wspólnika będzie dla niej kosztem uzyskania przychodów.
Fiskus odpowiedział, że zmiana statusu wierzyciela, wynikająca ze zbycia udziałów po zawarciu umowy pożyczki, nie skutkuje ponowną weryfikacją ograniczeń wynikających z niedostatecznej kapitalizacji. Zmiana ta powoduje jedynie utratę przymiotu kwalifikowanego pożyczkodawcy na dzień spłaty pożyczki, ale nie na dzień jej udzielenia. Zastosowanie ograniczenia w zaliczeniu wypłaconych odsetek do kosztów uzyskania przychodów, wynikające z art. 16 ust. 1 pkt 60 ustawy o CIT, będzie uzależnione od przekroczenia krytycznej wielkości zadłużenia wobec podmiotów kwalifikowanych w dniu wypłaty odsetek.
Spółka nie zgodziła się z taką wykładnią przepisów. Zaskarżyła ją i początkowo Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta